Gatos de porcelana que non gustaron








Ían ser a cabeceira do blog dun colexio, ciclo terribles infantes, e dixeron que non, dixeron que eran estirados, snobs, fríos e malos. Como lles collín agarimo (defectos que ten un) decidín traelos a este limbo civil de deseños sen futuro. Non se merecían o desprecio; era a súa unha maldade de adorno e debuxos animados; Tom e Jerry. É un blog duplo, deslindado: unha parte para os nenos e outra para os profes.

Á gata/mestra púxenlle a camiseta do Portonovo para que quedara claro, que o espacio é pouco e non podo cargalo, e para ir meténdoos sutilmente no vicio. O título non é meu. Non discutades nunca con profesores: tedes que perder.
_