Hai axencias de publicidade que cambian cada pouco tempo a imaxe corporativa dalgúns clientes, quedando moi mal; non é rendible nin para a axencia nin para o cliente; demostra que a imaxe non está conseguida, que as dúas partes non se entenden (non vaian pensar que é sempre culpa do inútil do deseñador); e o consumidor non se fideliza. Logo está o envelenado asunto de estar á última; para eso hai que andar moi fino, porque do que se trata é de facer algo que perdure, un pouco a lo menos, exposto só a pequenas modificacións para ir mellorándoo e actualizándoo. Agás que ao cliente, sobrado, non lle importe tirar os cartos (benvido sexa!).
Solto este rollo para explicar porqué repito un deseño, é dicir, para desmarcarme. Non procuro dar continuidade a unha imaxe corporativa, para o cal non debera tocar, para comenzar, nin tipografía nin cores. É un traballo que me obsesiona, podo enredar con el durante anos. Esta é a versión “descargada”, máis axeitada para o que se leva hoxe (sen contar os anuncios de fútbol). Vai outra diferente en camiño.
_
