Tiña un colega que agora adícase á pesca, non á pesca deportiva, á de supervivencia. Logo de perder o traballo e entregar currículos sinceros, engordados e enmagrecidos, decidiu refrescar os coñecementos do avó e botarse ao mar. Como furtivo (non sería eu quen lle dixera que non). Ao ser persoa que non se conforma cunha soa iniciativa, ocorréuselle montar unha academia de pesca na garaxe, con obradoiros especializados en distintas artes. A súa muller di que toleou, que non é nin serio nin realista nin legal pero que se lle vai facer, os nenos, el polo menos loita, gasta orgullo, eu non sei porque xa non é colega, cando lle amosei este cartaz que me encargou chamoume de todo, suponse que tes que poñer algo de reclamo, non algo repelente... morriñento... parace cheo de merda e todo mal colocado. O de Agardando por Godot é unha licenza posterior a.
Pensei nos anuncios de Coca-Cola e os traballos de David Hockney, abofé, antes e despois, con todo, presenteillo tal como me saiu; onde o conformismo e onde a convicción? Perdín un colega e 50 euros, a tinta do tempo. Na escola ensinan que épocas tétricas traen obras “positivas” e ao revés e coido que non me saín da norma, se el non o entende así terá que buscarse a un profesional que lle ofreza o que busca. É o perigo de traballar para colegas.
_
