A culpa é das familias, estache ben o conto

Queren gañar (o sentido da competición), perpetuarse disimuladamente (un pouco difísil), queren impoñer daquel xeito, queren ser o norte capital que caga altruísmo e servizo a non sei que cidadanía. Como era, sentido de estado? Van sobrados, todo recto.

Que o galego sexa unha especie en perigo de extinción, como os osos polares, é culpa das familias, é obvio, porque a Xunta fala galego (como esos anuncios nos que che venden, por exemplo, un pan que sabe a pan).

Unha filla que estuda castelán, galego, portugués e inglés, apenas intercala frases en galego co seu pai, por aquelo do romanticismo e os exabruptos (do seu pai). Será culpa da súa nai, a quen educaron en colexio privado para manexarse en inglés?

Non, será culpa daqueles pais de aldea que mudaban ao castelán cando se dirixían aos seus fillos, a ver se cheghaban a algho.

Si, a culpa é das familias, políticas son todas, e logo están as familias políticas: marea na que fresar a propia ignorancia.

Feijóo: xa sei que nunca vas pasar por unha guillotina, don’t worry be happy, ti bótalle solemnes crisantemos ao sartego de Rosalía de Castro.

Darío “de Pereda” Villanueva opina o mesmo ca ti (ou ao revés), non te queixes.
_

Arquivo do blogue